एक स्मरण : राष्ट्रपतिको टिका र हाम्रो स्वाभिमान

पुण्यप्रसाद धमला । काठमाडौं– मलाई पछिल्लो घटनाक्रम र परिस्थितिले आजभन्दा ७ बर्ष अघिको त्यो दिन स्मरण गराएको छ । २०६८ असोज १९ गते, विजया दशमिको टिकाको दिन ।

यहि दिन हो जतिवेला मैले राष्ट्र प्रमुखको हैसियतमा पूर्व राष्ट्रपति डा. रामबरण यादवसँग दशैको टिका ग्रहण गरेको थिए । सञ्चार कर्ममा लागेको मान्छे, चाहेर पनि सबै चाडपर्व हाम्रा लागी रहर मात्रै बन्दैनन्, कतिपय चाड आफन्त र आफ्नाबाटै टाढै रहेर मनाउनुपर्ने हुन्छ ।  दशैमा घर जान नपाएपनि राष्ट्र प्रमुखको हातबाट टिका थाप्न पाएकोमा गर्भले छाति फुलेको थियो । थुप्रै आफन्त र साथीभाइले बधाई दिएका थिए, मलाई पनि राष्ट्रपतिसँग टिका थाप्न इच्छा छ, खै सबैको इच्छा कहाँ पुरा हुन्छ र पनि भनेका थिए ।

सात बर्ष अघि, पहिलो राष्ट्रपतिबाट टिका थाप्नेहरुको भीड निक्कै ठूलो थियो । त्यो दिनको झण्डै आधा दिन जति राष्ट्रपतिको सरकारी निवास शितल निवासमै बिताएको थिए, मैले । किनकी विशिष्ट व्यक्तिहरुको राष्ट्रपतिसँगको टिका ग्रहणको दृश्यांकन गरेर खबर पस्कनुपर्ने जिम्मेवारी मेरो काँधमा थियो । राम्रोसँग जिम्मेवारी बहन गरेजस्तो लाग्छ, मुल्यांकन मैले भन्दा मेरो त्यतिबेलाको नेतृत्व र दर्शकले गरे होला, यो जिम्मा उनिहरुलाई नै छोडिदिए मैले । तर त्यो टिकामा मैले विभेद पटक्कै देखिन, उभिएर वा बसेर आफ्नु अनुकुलता अनुसार टिका ग्रहण गरिएको थियो । त्यो दिन कसैलाई पनि कुर्सी थिएन् ।

हिजो र आजलाई तुलना गर्न मैले पटक्कै गरेको छैन, स्मरण मात्रै गरेको हो । विगत स्मरण गरिरहँदा वर्तमानले भने कताकता मलाई गिज्याइरहेको छ । कारण राष्ट्रपतिको टिका विभेद र सर्वत्र भैरहेको चर्चा परिचर्चा र हिजो मेरो मानस पटलमा घुमिरहेको छ ।

राष्ट्रपति कार्यालय र सरकारले टिकामा उठेको प्रश्नमा जवाफ नदिइरहँदा मेरो मनले आफैलाई सोधिरहेको छ– घुँडा टेक्ने दोषी कि टेकाउन बाध्य पार्ने ?

हैन, दृश्य पनि गजब कै छन्, नातागोता, प्रधानमन्त्री मन्त्रीगढ केही बिशिष्टले कुर्सी पाएका छन्, आसन पनि गज्जबकै छ । तर प्रहरी प्रमुख, पूर्व बिशिष्ट अनी केही नेतागढ घुँडा धरेर टिका ग्रहण गर्ने । अति नै बेमेल बाहिरिएको छ । विभेद झल्किएको छ ।

अहँ, यति हुँदा पनि राष्ट्रपति कार्यालय बोल्दैन, सरकार बोल्दैन, मेरो अन्तरआत्माले जवाफ मागिरहेको छ, गणतन्त्र र राष्ट्र प्रमुखको गरिमा नै घटाउने लज्जाबोध किन भैरहेको छ ?

हिजो मलाई राष्ट्रपतिबाट टिका लगाउन पाए हुन्थ्यो नि, खै कसरी आउला र मौका भन्नेहरु नै अहिले भन्न थालेका छन् । नव सामान्तहरुसँग टिका लगाउनु परेको छैन । तन्त्र फेरिएपनि प्रवृत्ति फेरिएनछ । सार्वभौम सत्ता जनातामा निहित भनिए पनि पारा उहि राजा र रैती जस्तै । मलाई बुज्रुक ठानेर जवाफ खोजिरहेका छन् । मेरा आफन्त र साथीभाईहरु तर म नाजवाफ छु । मेरो मन बोलिरहेका छ, म जस्तै हजारौँ सामाजिक सञ्जालमा बोलिरहेका छन् । तर अहँ न राष्ट्रपति कार्यालय बोल्छ न सरकार नै ।

लोक हँसाउने म जस्ता धेरैको स्वाभिमान गिराउने हदैसम्मको लज्जाबोध अब दोहोरिनु हुन्न । बाहिर केही नबोले पनि घुँडा टेक्नेहरुको आत्मा यसैगरि बोलिरहेको होला ? मनमनै भित्रभित्रै । बश, मेरो भन्नु पनि यति हो, राष्ट्रपति पद र संस्थाको गरिमा बचाउनुपर्छ ।

थप समाचार

कोरोना कहरमा बढ्दै पर्यटकिय चहलपहल, होमस्टेले समेत राख्न थाले पाहुना

भीडभाडसँगै बढ्यो कोरोनाको जोखिम, स्वास्थ्य पूर्वाधार र जनशक्ति बढेन !

लचक बन्दै अध्यक्ष ओली, वरिष्ठ नेता नेपालको तीन बुँदे प्रस्तावले…

एसईईको आन्तरिक मूल्याङ्कनको नतिजा साउन २५ गतेभित्र सार्वजनिक हुने

विश्वमै पहिलो पटक त्रिविले सुशासन तथा भ्रष्टाचार निवारण अध्ययन सुरु…

चार प्रदेशमा ‘भारी’ वर्षाको पूर्वानुमान, सतर्कता अपनाउन अपिल